Uitwaaien

Oosten van Ameland - het Oerd


Ter hoogte van Ballumerbocht

Afgelopen dagen heerlijke dagen op Ameland gehad. Samen met mijn zoon via het Oerd naar het meest oostelijke punt, de Hon gelopen en naar Hollum in het westen gefietst en veel wandelingen gemaakt.
Momenteel is Ameland vooral een vogel eiland. Overal waar je komt zie je verschillende soorten vogels. We hebben zelfs een Lepelaar gezien.
Indrukwekkend als zo'n groep vogels van het wad opstijgt en weer landt....
(Kunnen het Grutto's zijn?)

Spin

Eng beest maar


Mooie kleuren

Ik vind deze foto's gewoon mooi van kleur. Heb hier dus niet zoveel tekst bij. Het is één en dezelfde spin.
Rest mij nog te zeggen dat de komende paar dagen er geen foto's op de blog bij komen. Ik ga even een paar dagen uitwaaien op Ameland!
Hoop natuurlijk met mooie foto's thuis te komen.

Sleenerzand - dauwtrappen

Ochtendglore


Waterjuffer

We waren weer voor dag en dauw op pad gegaan. Prachtige ochtend met een muzikaal ochtendconcert van de vogels en een heerlijk temperatuurtje. Niemand tegengekomen op deze zondagochtend. Heerlijk!
We hebben in het zuidelijke deel van het Sleenerzand gelopen. Waar de Vossevenroute en de Meeuwenvenroute zijn te vinden.
In het zuidelijke deel liggen grafheuvels, hunebed “De Papeloze Kerk” en ‘celtic fields’. Dit zijn restanten van akkercomplexen uit de IJzertijd.
De bovenste foto is genomen op in het gebied van de celtic fields. Boven op een grafheuveltje scheen de zon prachtige op de dauwdruppels. Geen idee wat het beestje is naast de druppel. Het is vast een larve van iets, het is zo'n doorzichtig beestje. Wie het weet mag het zeggen.
De onderste foto is gemaakt bij een vennetje waarje langs komt als je de Meeuwenvenroute loopt. Deze waterjuffer was in het water beland en is hier aan het opdrogen.

Boris & The Saltlicks

Boris McCutcheon


Americana met uiteenlopende invloeden

Voor de Amer een bijzonderde dag voor een optreden, een donderdag. Een bijzonder mooi optreden. En dat gegeven is dan weer geen bijzonderheid.
Boris McCutcheon was samen met Brett Davisen (gitaar, banjo, lap steel, en achtergrondzang) en Susan Holmes (bas, basgitaar, en achtergrondzang) overgekomen uit de VS. De bergen en woestijnen van zijn woonomgeving in Nieuw Mexico zijn de inspiratie voor zijn muziek. Hij speelt Americana met invloeden die uiteenlopen van Johnny Cash en Neil Young tot Calexico, en laat je de brandende zon op het droge woestijnzand voelen.
De band van Boris McCutcheon wordt The Salt Licks genoemd. De eerste twee albums, Mother Ditch uit 2001 en When We Were Big uit 2003, bracht McCutcheon in eigen beheer uit. Vooral het tweede album, dat hij in Tucson, Arizona opnam, werd erg goed ontvangen en leverde hem ook internationale erkenning op als belangrijk liedjesschrijver en rootsrocker.
Het was weer een mooie muziekavond daar in café de Amer!

Hunebed Emmen

Hunebed D45 in de Emmerdennen

Om een voor mij nieuwe lens uit te proberen ben ik tegen de avond even de Emmerdennen ingedoken. Daar ligt een groot hunebed, hunebed D45. Prima onderwerp en bijzonder genoeg zodat ik het leuk vind om er hier ook een foto van te plaatsen.

Even een stukje info over hunebedden:
Van de 54 hunebedden die men nu nog kan zien in Nederland staan er 52 in de provincie Drenthe. Hunebedden werden gebouwd om belangrijke doden in te begraven. Een hunebed is een grafmonument. De stenen werden met de platte kant naar binnen gelegd. Zo ontstond er een kamer met min of meer rechte muren. Alle hunebedden zijn tussen de 1,50 en 2,50 meter breed.
Het hunebed in de Emmerdennen ligt boven op een flinke heuvel. Denk de oorspronkelijke dekheuvel er overheen en je hebt een kleine berg. Dit heeft nog zes van de oorspronkelijke negen dekstenen. Hiervan rusten er nog drie min of meer op de draagstenen, de andere drie zijn er half afgegleden. De meest rechtse deksteen is de breedste en de platste steen die op een hunebed is te vinden. De prehistorische bouwers hebben de plaats van de draagstenen en het aantal (3) duidelijk aan de maat van deze steen aangepast.
(http://users.bart.nl/~jbmeijer/d45.htm)

Bijzonder mooie provincie is Drenthe toch :-)

25 jaar Herinneringscentrum Kamp Westerbork

Nationaal monument Westerbork


Gebeurtenissen werpen hun schaduw


Appèlplaats (in de herfst)

Op 12 april 2008 is het 25 jaar geleden dat het Herinneringscentrum Kamp Westerbork door Koningin Beatrix werd geopend. Het museum was dit weekend open voor belangstellenden en had een uitgebreid activieteiten programma. Zo hebben we onder andere een rondleiding op het kamp terrein gehad en de tentoonstelling 'Het Apeldoornsche Bosch' bekeken.
Midden in de bossen van Apeldoorn bestond tot 1943 de joods psychiatrische inrichting Het Apeldoornsche Bosch. Bijna 1.300 patiënten en meer dan 250 man verplegend personeel leefden hier de eerste oorlogsjaren in relatieve veiligheid. Tot de inrichting in januari 1943 werd ontruimd door de nazi's en de patiënten en een deel van de verpleegkundigen onder erbarmelijke omstandigheden werden weggevoerd naar Auschwitz. Niemand van hen overleefde.

Wat ik erg interessant vond om te horen tijdens de rondleiding was de uitleg over het monument. We komen hier al jaren maar waren van alleen van de grote lijnen op de hoogte. Nu hoorden we de details en achtergrond van het monument. Hieronder de uitleg.

Monument
Van de provincie Drenthe kreeg oud-kampgevangene Ralph Prins de opdracht een herinneringsteken te ontwerpen. Op 4 mei 1970 werd dit door koningin Juliana officieel onthuld.
De rails in het monument hebben een lengte van negentig meter, voor een monument heel lang. Aan het eind daarvan heeft Prins met zo weinig mogelijk werk geprobeerd te laten zien dat er iets verschrikkelijks is gebeurd en de vraag wordt opgeroepen: "Wat is hier gebeurd?". De omhoog gekrulde rails drukken de wanhoop uit. Aan het eind zijn ze bewerkt alsof er op geschoten is. De bielzen laten de vernietiging zien. Hoe dichter bij het eind, hoe meer ze versplinterd zijn. In totaal zijn er 97 bielzen. Aan 93 ervan is de rails vastgeklonken: ze refereren aan het aantal transporten vanuit kamp Westerbork. De overige vier vertrokken van elders in Nederland naar Oost-Europa. De muur van Drentse zwerfkeien -half cirkelvormig, iets naar voren hellend en hoger dan een man lang is- lijkt van een afstand op een stapel schedels. Deze muur sluit het monument als het ware voor het oog af. Daarvoor het stootblok, even voor de plaats waar ook in de oorlog de spoorlijn van Hooghalen naar het kamp haar eindpunt vond.
Tussen de bielzen en de rails liggen donkere kiezelsteentjes. Dit symboliseert de Joden ( en zigeuners) die vanuit Nederland gedeporteerd zijn. Naast de rails, aan beide kanten, liggen ontelbaar veel witte kiezelsteentjes. Dit symboliseert de vele Nederlanders die er bij stonden, er naar keken, maar niets hebben gedaan...
http://www.kampwesterbork.nl

Voorjaar op de heide

Drents heideschaap


Heerlijk genieten in de voorjaarszon


Schapenveld Odoorn

Vandaag de frisse voorjaarslucht gesnoven. Vanmorgen voor dag en dauw uit de veren om weer energie op te doen na een volle werkweek. We hebben gelopen rond het gebied van het Klooster in Ter Apel. Het regende er eigenlijk de hele tijd en het werd niet zoals we het ons hadden voorgesteld. Op zich vond ik het niet erg de dag in deze grauwheid te beginnen. Lekker fris word je ervan!
Toen naar huis voor een kop koffie. Toch hadden we beide het gevoel dat de dag niet af was, we nog niet genoeg hadden gelopen en gefotografeerd hadden. Dus nogmaals op pad.
Nu richting het Schapenveld - Odoorn vertrokken. Het werd het mooiste weer van de wereld. Zonnetje en mooie Hollandse luchten. Wat een verschil met de ochtend. Het werd zelfs warm in het zonnetje. Ook deze schapen genoten ervan. Ik heb voor dit schaap met lammetje plat in de heide gelegen met de telelens om ze niet te verstoren. Het lammetje lijkt de zon wel te aanbidden. Ik heb van dit moment genoten!